Derin bir sükut...

Derin bir sükut...


Derin bir sükut geldi yüreğim. Hiçbir şey söylemiyor artık,Hiçbir şey konuşmuyor, Kabuğuna çekilmek,çekilip gitmek istiyor, Kimsenin ona ulaşmasını,ona elini uzatmasını kabul etmiyor, Susmak istiyor.. Yaşadıklarını hatırlamadan ve yaşamak istedikleri için umutlanmadan..
Bazı anlar olur;Elimde bir çanta, gidiyorum demek ister insan..Beni merak etmeyin,sadece yalnızlığa ihtiyacım var.Çünkü;yalnızlık beni özlemiş demek ister..Ben böyleyim şimdi.Yalnızlık beni çok özlemiş..Elimden tutup götürmek istiyor..Belki mavi bir deniz ortasında,belki bembeyaz lekesiz bir kar yığınında;düşlerim gibi..Mavi deniz beni boğar mı,karlar çığ olup üstüme düşer mi bilmem ama;çağırıyor beni yanına..Ölüm karanlığına..
Gülebiliyorum hala..Ama dudaklarımla..Ben gözlerimle,yüreğimle,ruhumla gülmek istiyorum..Kahkahalar atma istiyorum..Ardı arkası kesilmeyen..İçine gözyaşlarımı saklamak istiyorum.Çünkü;onlar ilk defa yanaklarıma süzülmüyor..Çünkü;onlar artık hiçbir şey için üzülmüyor.Çünkü;onlar yaşama inanmıyorlar.
Aklımda pek çok anı..Mutluluklarım ve hüzünlerimle beraber..Kopması kolay olmayacak;kısa bir süre için bile olsa..Ama bunun için gidiyorum zaten..Her şeyi. , ,HERŞEYİMİ unutmaya.. Başarabilmek için gidiyorum..Başardım diyebilmek için..Başarmaya öyle ihtiyacım var ki..Başaramazsam demiyorum..Buna ihtimal tanımıyorum..Çünkü;korkuyorum..Döndükten sonra eskisi gibi kalmaktan,kalmış olmaktan korkuyorum..
Ama gidiyorum..Denemek için gidiyorum.
Geride kalan herkese eyvallah...